เรื่อง การเขียนเล่าเรื่อง

 การเขียนเล่าเรื่อง

             การเขียนเล่าเรื่องอาจเป็นการเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ส่วนตัวหรือเรื่องที่น่าสนใจ  การเขียนประเภทนี้ส่วนมากใช้บรรยายโวหารและมีอธิบายโวหารประกอบ   การเขียนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นจริงอาจไม่ต้องวางโครงเรื่องอย่างรัดกุมเช่นเดียวกับการเขียนประเภทอื่น    อาจกำหนดโครงเรื่องอย่างง่ายๆ เริ่มต้นจากคำนำ  หัวข้อเรื่องหรือลำดับเหตุการณ์  จนถึงบทสรุป   ข้อสำคัญอยู่ที่ว่าจะเขียนอย่างไรจึงจะสามารถเล่าสิ่งที่ต้องการให้ได้ดีที่สุดเท่านั้น

จุดประสงค์ในการเขียน

            ๑. เพื่อให้เกิดความเพลิดเพลิน

            ๒. เพื่อถ่ายทอดความรู้  ประสบการณ์และข้อคิดให้ผู้อื่นทราบ

            ๓. เพื่อถ่ายทอดความรู้สึก  อารมณ์

            ๔. เพื่อเป็นคติสอนใจและเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต

ลักษณะของการเล่าเรื่องที่ดี

            ๑. มีการเริ่มเรื่องดี

            ๒. มีรายละเอียดที่น่าสนใจ

            ๓. ประกอบด้วยตัวละคร  บุคคลหรือสิ่งที่น่าสนใจ

            ๔. เป็นเรื่องหรือเหตุการณ์ที่ไม่ใช่ปกติธรรมดา

            ๕. มีจุดสุดยอดที่ตื่นเต้นเร้าใจ

            ๖.แทรกความขบขัน

            ๗. ทำให้เกิดความเข้าใจใคร่ติดตาม

            ๘. จบเรื่องเหมาะสม

วิธีการเขียนเล่าเรื่อง

            ๑. เตรียมเนื้อเรื่อง

                  ๑.๑ เลือกเนื้อเรื่องหรือเหตุการณ์ที่น่าสนใจ  และประทับใจผู้เล่ามากที่สุด

                  ๑.๒ เรียงลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ซึ่งอาจเริ่มตั้งแต่การนำเรื่องไปสู่เหตุการณ์ที่
                         น่าประทับใจที่สุด    แล้วจบด้วยการสรุปเป็นข้อคิด  ข้อเตือนใจ  ข้อเสนอแนะ
                         หรือทิ้งให้คิด

                  ๑.๓ พิจารณาเนื้อเรื่องที่จัดละดับให้มีความสั้นยาวพอเหมาะกัน

                  ๑.๔ เลือกใช้สำนวนภาษาให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง

            ๒. กำหนดโครงเรื่องที่เตรียมไว้   โดยแยกเป็นส่วนคำนำ  เนื้อเรื่อง  สรุป

การเตรียมโครงเรื่อง

            ๑. ที่มาของเรื่อง

            ๒. สถานที่และเวลาที่เกิดเรื่อง

            ๓. ผู้เกี่ยวข้องหรือผู้มีบทบาทสำคัญในเรื่อง

            ๔. เรื่องหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามลำดับ

            ๕. ผลอันเนื่องมาจากเรื่องหรือเหตุการณ์สำคัญ

            ๓. ลงมือเรียบเรียง   ตามลักษณะต่างๆ   ดังนี้

                  ๓.๑ ตามลำดับเวลา   เกิดก่อนไปสู่ปัจจุบันตามลำดับเวลา

                  ๓.๒ ตามลำดับหัวข้อ   จากหัวข้อสำคัญมากไปหาความสำคัญน้อย

                  ๓.๓ โดยการอธิบาย  วิเคราะห์เรื่องราวตามลำดับความสำคัญของเรื่อง

            ๔. ใช้ประโยคนำเรื่องที่ชวนให้ผู้อ่านสนใจ   เช่น

                  - เรื่องนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้  แต่ก็เกิดขึ้นแล้วเมื่อวานนี้เอง

                  - กว่าจะเกลี้ยกล่อมให้คุณพ่อซื้อเครื่องรับโทรทัศน์ได้  จะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

            ๕. นำเรื่องไปสู่จุดสุดยอด  ซึ่งได้แก่จุดที่น่าสนใจหรือซับซ้อนที่สุดของเรื่อง   จุดสุดยอดเป็น
                 จุดที่เรื่องหรือเหตุการณ์ทั้งหมดดำเนินไปสู่   และต่อจากจุดสุดยอดจะมีเรื่องที่ต้องกล่าว
                 อีกเพียงเล็กน้อยก็จบเรื่อง

            ๖. จบเรื่องในลักษณะที่ชวนให้ผู้อ่านรู้สึกว่าข้อขัดแย้งหรือปัญหาต่างๆ ได้คลี่คลายไปแล้ว
                 และรู้ชัดแจ้งว่าอะไรเกิดขึ้นกับบุคคลที่เกี่ยวข้อง   ผู้อ่านควรจะรู้สึกว่าตนเข้าใจเรื่อง
                 ทั้งหมดแจ่มแจ้งเมื่อได้อ่านเรื่องจบลง

            ๗. ใช้ถ้อยคำสำนวนภาษาให้เหมาะสมแก่เรื่องและตัวละคร

            ๘. ลีลาการเขียน

                  ๘.๑ การเลือกสรรคำ   ควรใช้คำธรรมดาง่ายๆ ก่อให้เกิดความรู้สึก  ใช้สำนวนไทย                           ใช้คำกระทัดรัด  ไม่ควรใช้ภาษาถิ่น  คำย่อ  ตัวเลขที่ไม่เป็นทางการ

                  ๘.๒ การใช้โวหาร   โวหารในการเขียนมี  ๕  ชนิด   คือ

                          ๘.๒.๑ บรรยายโวหาร   เป็นการอธิบายอย่างถี่ถ้วน   เป็นการเล่าเรื่องหรือ
                                     อธิบายเหตุการณ์   จุดประสงค์เพื่อให้ความรู้แก่ผู้อ่าน

                          ๘.๒.๒ พรรณนาโวหาร   เป็นโวหารที่สอดแทรกอารมณ์ความรู้สึกของผู้เขียน                                                  เพื่อให้ผู้อ่านมองเห็นภาพ

                          ๘.๒.๓ เทศนาโวหาร   เป็นโวหารสั่งสอน   ชักจูงใจ

                          ๘.๒.๔ อุปมาโวหาร   เป็นโวหารเปรียบเทียบ

                          ๘.๒.๕ สาธกโวหาร   เป็นโวหารแสดงเหตุผลและการยกตัวอย่าง